Atletico Madrid, në stolin e të cilit festoi së fundmi kulmin e dhjetë viteve si trajner dhe me të cilin nis sezonin e dymbëdhjetë, por jo vetëm. Kombëtarja, Messi, Suarez, futbolli dhe jeta.
Ole foli gjatë me Diego Simeone, trajnerin argjentinas që ishte kampion i Spanjës me Atletico-n. Dhe Cholo, ju e dini, nuk është saktësisht një njeri çfarëdo. Në botën e tij, futbolli jetohet 24 orë në ditë.
Dhe, edhe kur bëhet diçka tjetër, shfaqen dilemat e trajnerit, duke anashkaluar aktivitetet që konsiderohen dytësore për të. Në fund të fundit, Simeone është i tillë. Pranoje ose jo…
24 ORË NË DITË
Dhe pyetjes nëse futbolli pushton edhe pjesë të jetës së tij private, Cholo mund t’i përgjigjet vetëm me ndershmërinë e zakonshme. “Futbolli jetohet 24 orë në ditë, kështu funksionon.
“Kur dikush është në gjumë, diku tjetër është dikush që është zgjuar. Dhe ai që është zgjuar mendon, ndërsa ti fle, pra ai ka përparësi.
“Kjo është arsyeja pse duhet të jesh gjithmonë në gatishmëri. Unë gjithmonë them se futbolli është diçka e vështirë për t’u ndarë nga të gjitha shpërqendrimet që mund të keni.
“Nëse shkoj në kinema, filmi zgjat një orë e gjysmë dhe sado i bukur që mund të jetë, nëse ka një pushim ose kur filmi është më i ngadalshëm, filloj të mendoj nëse duhet të luaj Joao Felix apo Correa.
“Dhe është e ndërlikuar t’ua shpjegosh këtë atyre që të rrethojnë. Por në kokën tënde nuk ndalon kurrë së menduari, edhe nëse shkon për të pushuar ose për të fjetur. Shumë herë mënyra ime për t’u çlodhur ose për të fjetur është të imagjinoj se si mund ta vendos ekipin në fushë”.
MENTALITETI
Duke iu kthyer fushës, mënyra e tij e menaxhimit të lojtarëve është tashmë legjendare. Dhe Simeone mundohet t’i japë një shpjegim të të menduarit të tij si trajner, i cili nuk mund të anashkalojë dëshirën për të dhënë gjithmonë më të mirën nga ana e atyre që dalin në fushë.
“Unë e them gjithmonë, trupi flet. Mund të luash mirë ose keq, por nëse dikush është i lumtur dhe dëshiron të punojë, kjo shihet nga qëndrimi i tij. Si kur i thua dikujt të shkojë majtas dhe ai shkon djathtas.
“Unë u them lojtarëve të mi këtë: nëse shkoni te Bayern Munich, nuk keni zgjidhje tjetër përveçse të fitoni. E njëjta gjë te Manchester City, Barcelona dhe Real Madrid.
“Dhe pse nuk duhet të jetë kështu tek Atletico? Nëse nuk jeni gati për të konkurruar në këto nivele, lërini vendin të tjerëve. As trajnerët dhe as lojtarët nuk janë kurrë të pazëvendësueshëm. Ai që është i pazëvendësueshëm është klubi. Dhe kjo është diçka që ata duhet ta kuptojnë”.
