Richards dhe paga e parë marramendëse: “Bleva një Ferrari, por doja më shumë”

21 Janar 2023
18:34
Denis Hakanaj
back button

Pavarësisht moshës së tij (i lindur në 1988), Micah Richards u tërhoq nga futbolli disa vite më parë. Ishte vera e vitit 2019, ai ishte 31 vjeç dhe nuk kishte luajtur asnjë ndeshje zyrtare që nga viti 2016 për shkak të dëmtimeve të shumta në gju që e mbanin larg fushës.

Pasi iu dha lamtumira e fundit futbollit, ish-mbrojtësi anglez (i cili veshi fanellën e Fiorentinës për një sezon në Itali) si shumë kolegë të tij filloi të lahej në TV, duke përfshirë edhe të ftuar të ndryshëm.

Por kalimi nga pagat e milionerëve në kompensimin “njerëzor” nuk ishte i lehtë, pasi ai tha për TheAthletic në një intervistë të raportuar nga DailyMail: “Me rrogën time të parë bleva një Ferrari”.

Ai nuk është i pari dhe as i fundit ish-futbollist që pranon se ata që jetojnë në atë botë janë brenda një flluske. Paga yjore dhe stile jetese të paarritshme. Dhe atëherë duhet të përballeni me realitetin. Por çfarë tha Richards?

“Imagjinoni të fitoni 500 £ në javë dhe të shkoni fillimisht në 5,000 £ dhe më pas në 50,000 £. Më pas vijnë bonuset, paratë e paraqitjeve, një bonus nënshkrimi që të shpërndajnë në kontratë…”, thotë ish-mbrojtësi duke iu referuar kalimit nga ekipi i të rinjve në ekipin e parë (që për të ishte me Manchester City, ku në total ka luajtur nga viti 2001 deri në vitin 2014).

“Më kujtohet kur mora një rrogë 250,000 £ për një muaj, isha në qendrën sportive, pashë pagesën time dhe gjëja e parë që mendova ishte ‘uau, si është e mundur?’. Çfarë do të bënit në vendin tim? Unë e di se çfarë kam bërë, shkova menjëherë të blej një Ferrari.

“Unë kisha tashmë një Range Rover dhe një Aston Martin, por mendova se ishte koha për të blerë një Ferrari. Së pari një F430 dhe më pas një 458 Speciale”. Shkurtimisht, makinat e një niveli të caktuar janë simbole reale statusi: në këtë rast Ferrari si një metaforë për futbollistin që e bëri atë.

Pas makinave janë radha e shtëpive: “Dhe më pas nisa të kërkoja një shtëpi, bleva një 3 milionë, me shtatë dhoma gjumi. Vendi ku jetoja ishte tashmë i mirë, por kur je futbollist funksionon kështu, – thotë Richards duke iu referuar konkurrencës midis shokëve të skuadrës, – gjithmonë konkurron se kush ka shtëpinë më të mirë ose makinën më të mirë, kështu që gjithmonë dëshiron më shumë”.

Dhe më pas ndodhin disa episode që përpiqen të të bëjnë të mendosh, si zile alarmi: “Në Amerikë shpenzova rreth 150,000 dollarë shampanjë në një mbrëmje, donim shishen më të madhe që kishin dhe kushtonte 100,000 dollarë, plus të gjitha bakshishet që dhamë.

“Dhe atëherë ndryshova mentalitetin tim. Unë duhej të qëndroja në SHBA për një muaj, por u ktheva pas tre javësh, duke menduar se nuk mund të vazhdoja të jetoja kështu. Do të më mbaronin paratë”.

Lajme të tjera

Lajmet e fundit