Letra përshëndetëse e Agnellit drejtuar punonjësve të klubit pas dorëheqjes: “Të dashur të gjithë, të luash për Juventusin, të punosh për Juventusin; një qëllim: të fitosh. Kush ka privilegjin të veshë fanellën bardh e zi e di këtë. Ata që punojnë si ekip e dinë se puna e vështirë mund talentin nëse talenti nuk punon shumë. Juventusi është një nga klubet më të mëdha në botë dhe kushdo që punon apo luan atje e di që rezultati është fryt i punës së të gjithë ekipit.
Jemi mësuar nga ADN-ja dhe historia të fitojmë. Që nga viti 2010 kemi nderuar historinë tonë duke arritur rezultate të jashtëzakonshme: Allianz Stadium, 9 kampionate radhazi për meshkuj, të parët në Itali të kishim një seri Netflix dhe Amazon Prime, J|Medical, 5 kampionate radhazi për femra duke filluar nga dita zero.
Dhe përsëri, marrëveshja me Volkswagen (pak e dinë), finalet në Berlin dhe Cardiff (keqardhja jonë e madhe), marrëveshja me Adidas, Kupa e Italisë Next Gen, klubi i parë që përfaqëson klubet në Komitetin Ekzekutiv UEFA, J|Museum dhe shumë më tepër.
Orë, ditë, netë, muaj dhe sezone me synimin për t’u përmirësuar gjithmonë në funksion të disa momenteve vendimtare. Secili prej nesh di të kujtojë momentin para se të dalë në fushë: dil nga dhoma e zhveshjes dhe kthehu djathtas, rreth njëzet shkallë më poshtë me një grilë në mes, dhjetë shkallë të tjera lart dhe je aty: “el miedo escénico” dhe në atë moment kur e dini se keni të gjithë ekipin me vete, e pamundura bëhet e realizueshme. Bernabeu, Old Trafford, Allianz Arena, Westfallen Stadium, San Siro, Geōrgios Karaiskakīs, Celtic Park, Camp Nou: kudo ku kemi shkuar kur ekipi ishte kompakt, nuk kishim frikë nga askush.
Kur skuadra nuk është kompakte, i jep anën kundërshtarëve dhe kjo mund të jetë fatale. Në atë moment duhet të jesh i kthjellët dhe të mbash dëmin: po përballemi me një moment delikat nga pikëpamja e klubit dhe kompaktësia ka dështuar. Më mirë të largohemi të gjithë bashkë, duke i dhënë mundësinë një formacioni të ri për ta përmbysur atë ndeshje.
Ndërgjegjësimi ynë do të jetë sfida e tyre: të jetojnë sipas historisë së Juventusit. Unë do të vazhdoj të imagjinoj dhe të punoj për një futboll më të mirë, mbështetur nga një thënie e Friedrich Nietzsche: “Dhe ata që u panë duke kërcyer u menduan si të çmendur nga ata që nuk mund ta dëgjonin muzikën”. Mos harroni, ne do ta njohim njëri-tjetrin me një shikim: Ne jemi njerëzit e Juves! Fino alla fine… Andrea”
Tuttojuve shkruan: “Është e vështirë të kuptosh se çfarë do të ndodhë tani, sigurisht që Juventusi ka marrë vendime të kaluara që duhen shpjeguar dhe që kanë qenë objekt dyshimesh dhe mosmarrëveshjesh, Zonja e Vjetër tani duhet të vendosë, ta bëjë shpejt dhe të kthehet të mendojë vetëm për futbollin. Ndjenja e përgjithshme është se pasojat e kësaj situate do të jenë kryesisht ekonomike me një përkeqësim, nëse konfirmohet situata, të buxheteve të dy sezoneve paraardhëse. Nga ana tjetër, nuk duhet të ketë pasoja sportive, këto janë ndjesitë”…
