Derbi i humbur ka mjaftuar për të ndezur dyshime të reja dhe të vjetra për Interin, të paktën në mjedisin jashtë “Pinetina”. Ka debate të ndezura tashmë për forcën dhe limitet e tij reale. Skuadra që dukej e destinuar të fitonte kampionatin italian edhe me inerci, nuk konsiderohet më e paprekshme.

Simone Inzaghi duhet të provojë diçka ndryshe. Natyrisht, nuk ishte e vërtetë më parë që zikaltrit ishin të pamposhtur. Nuk është e vërtetë as tani që ata rrezikojnë të rrëshqasin. Një sezon i ri sapo ka filluar, me të gjitha pikëpyetjet e paevitueshme sportive, edhe fiziologjike.

Humbja ndaj Milanit ishte një çast. Ndoshta ka dyshime për vazhdimësinë e zikaltërve, sigurisht. Pra nuk është vetëm një çështje parimore, por edhe taktike. Nëse gjendja e Lautaros, i cili punoi me shpejtësi të dyfishtë gjatë javës, sepse kjo është çështja e vërtetë, është ndër pikëpyetjet e shumta të momentit, “gjaku” vjen nga prurjet e reja.

Është koha e Zielinski dhe Taremi. Në mënyrë shumë më prozaike, disa të reja po priten në formacionin zikaltër, krahasuar me derbin. Në mbrojtje, Bisseck mund të zërë vendin e Pavard, Frattesi duhet të zërë hapësirën e lënë bosh në mesfushë nga i dëmtuari Barella. Si polaku, ashtu edhe iraniani parashikohet ta fillojnë si startues në Udine.

Kjo është një zgjedhje teknike, si dhe e lidhur me nevojat e pashmangshme të menaxhimit të forcave në dispozicion. Një titullar synon të bëhet i tillë i përhershëm, tjetri shënon golin e tij të parë dhe konfirmon se është një armë shtesë.

Nga Interi i ri në krahasim me atë të vjetër, i cili do të ndryshojë, duhet kapërcyer një dogmë: ata që janë më mirë, luajnë. Edhe titullarëve të sezonit të kaluar nuk iu garantohet më një vend në formacion.