Katër ndeshje, katër barazime. E shtuna e parë e kampionatit italian ishte një përzierje emocionesh, veçanërisht në “San Siro” dhe “Marassi”, e cila zbriti me këmbët në tokë ambiciet e dy skuadrave milaneze. Milani rrezikoi humbjen në shtëpi, ku Torino nuk ka fituar për gati 40 vjet. Interin e frenoi në transfertë një Genoa me vullnet të fortë dhe lojë të ashpër.
DEBUTIMI “FLOP” – Parasezoni i mirë i Milanit nuk u transferua mbrëmë në terrenin e “San Siros”. Rrjedha e reagimit të zemëruar në minutat e fundit dhe zëvendësimet me vend (të ardhurit nag stoli, Morata dhe Okafor shënuan) shpëtoi nderin e skuadrës së Fonseca. Trajneri portugez nuk shkëlqeu në debutimin e tij në pankinën kuqezi, duke ngritur të njëjtat pikëpyetje si ato të epokës së Piolit. Dy mbi të gjitha: a është me të vërtetë Leao një lojtar i mirë? A është Calabria kapiteni i denjë i kuqezinjve? Dhe më pas pyetja që të gjithë fansat i bëjnë vetes: pse Theo Hernandez në pankinë dhe Saelemaekers në vend të tij, në krahun e majtë?
DEBUTIMI “OK” – Shumë debutime, absolute apo relative, në ndeshjet e para hapëse të Serie A. Padyshim që njeriu për “kopertinë” është Paolo Vanoli, duke debutuar në një stol të Serie A në moshën 52-vjeçare. Vanoli, krahu i djathtë i Contes dhe “guruja” i tij për titullin e Interit 2022, nxori në fushë një ekip me fytyrë të hapur në “San Siro”. I njëjti formacion (3-5-2) si paraardhësi i tij Juric dhe praktikisht të njëjtët lojtarë, të paktën në fillim. Me hispano-guineanin Coco (ish-I i Las Palmas) në qendër të mbrojtjes, në vend të xhevahirit Buongiorno dhe një ide jo e keqe në fund, qendra e krahut të djathtë për Vojvoda. Ajo që e tradhëtoi Vanolin ishte hyrja fatkeqe e gjeorgjianit Sazonov, të cilin për momentin e “zuri gjumi”, duke e lënë Morata me prekjen e hershme të lehtë për ta bërë rezultatin 1-2.
TABUJA KUQEBLU – “Marassi” nuk është tamam një fushë miqësore për trajnerin e zikaltërve. Simone Inzaghi nuk ka fituar kurrë atje, që kur mori drejtimin e Interit. Vitin e kaluar 1-1 me Genoa, dy vite më parë 0-0 me Sampdoria dhe në sezonin 2021-2022 dy barazime të tjera, 2-2 kundër “Blucerchiati” dhe 0-0 kundër “Rossoblù”. Një traditë negative, si ajo e Lautaro Martinez, zakonisht sulmues i pamëshirshëm, i cili bëhet shumë i vogël kur luan në këtë stadium. Ai luajti në “Marassi” 7 herë për një total prej 481 minutash, pa shënuar kurrë, dhe në fakt mori 3 kartonë të verdhë. Çfarë tabuje kuqeblu…
ACERBI – Sinqerisht, sjellja e Francesco Acerbi në fushë është gjithnjë e më e bezdisshme. Kohët e fundit ai duket më i përkushtuar ndaj të qenit një gërricës periferik sesa një mbrojtës i mirë (që është në fakt). Një pjerrësi e bezdisshme, që e afron qendërmbrojtësin e Interit me kolegët e tjerë, që synojnë të provokojnë dhe të kërkojnë më shumë telashe sesa të luajnë. Disa emra të shpërndarë aty-këtu: Leonardo Bonucci, Federico Gatti dhe Gianluca Mancini. Duhet të themi se skuadrat e mëdha shpesh kanë nxjerrë mbrojtës me cilësi të shkëlqyera, të zymtë dhe ndoshta edhe të ashpër, por gjithmonë korrekt. Edhe këtu, disa emra u shpërndanë aty-këtu: Samuel, Cannavaro, Nesta dhe Maldini, për të mbuluar të gjithë spektrin e tre emrave të mëdhenj tradicionalë. Acerbi duhet të shikojë disa video të mira në YouTube se cilët mund të jenë shembuj edukues. Edhe në moshën 36-vjeçare nuk është kurrë vonë për t’u përmirësuar…
